De oranjevereniging “Hummelo en Oranje’ heeft in iets meer dan een half jaar, twee van haar bestuursleden verloren.
Dinsdagavond 14 september vorig jaar om omstreeks zeven uur hoorden we het verdrietige bericht dat Henk Oosterink van de “Essenhorst” was overleden. Op zo’n moment schieten er allerlei gedachten door je hoofd: Hoe kan dit nu? Waarom nu al? Waarom….
Henk zou vorig jaar zijn 25 jarig jubileum als bestuurslid vieren. Van deze 25 jaar was hij 20 jaar penningmeester. Dit deed hij met de nauwgezetheid die hem eigen was. Henk was geen man van veel woorden, al was hij heel goed in staat om zijn mening kenbaar te maken. Maar als gezegd was, wat gezegd moest worden was het goed. Hij had ook vaak aan een half woord genoeg. Hij was duidelijk. Een ja was ja en een nee, nee.
Henk was een man met oprechte belangstelling voor mensen, maar daarnaast ook iemand van niet alleen praten, maar vooral doen. Zonder dat het speciaal genoemd hoefde te worden had hij vaak al zaken geregeld, voordat ze in de vergadering aan de orde kwamen. Dat was vanzelfsprekend.
Ook was hij creatief in het vinden van praktische oplossingen. Of het nu ging om de inrichting van het speelveld, een probleem bij het decor voor het toneel of de organisatie van het klootschiettoernooi, samen met anderen kwam hij altijd met een oplossing.
En dan een halfjaar later, op zondagavond 6 maart j.l. omstreeks half tien werden we geconfronteerd met het verdrietige bericht dat Rien Jansen, totaal onverwacht, was overleden. Na het eerste telefoontje heb je zoiets van “dat kan niet”. Als er dan later een tweede telefoontje volgt, dringt de pijnlijke werkelijkheid pas echt door.
Ruim 8 jaar was Rien bestuurslid. Een functie, waarin hij veel werk verzette. Het seizoen begon voor hem al in januari als duidelijk werd welk toneelstuk er opgevoerd zou worden. Samen met de andere leden van de bouwcommissie werkte hij dan het decor en de inrichting uit en zorgde zo voor optimale omstandigheden voor de toneelspelers. Dat het uitwerken van de ideeën soms wel erg veel tijd kostte, nam hij voor lief.
Daarna kwamen de voorbereidingen voor de Zeskamp, waarin hij ook een belangrijke rol vervulde en natuurlijk de activiteiten tijdens de Koninginnedag zelf.
Rien was een man met een duidelijke mening, maar hij hield altijd rekening met de ander. Belangrijk was ook zijn gevoel voor een goede sfeer. Als bijvoorbeeld iets niet direct lukte, dan had hij zijn bekende opmerking paraat: “Laten we eerst maar eens kijken, dan kunnen we altijd nog zien”. Waarmee hij maar aangaf dat er een nachtje over slapen, heel verhelderend kan werken.
De oranjevereniging “Hummelo en Oranje” heeft door het overlijden van Henk en Rien niet alleen twee fijne collega-bestuursleden verloren, maar ook twee vrienden, die veel, heel veel voor de gemeenschap van Hummelo hebben gedaan.
Hun gedrevenheid om bezig te zijn met en voor de gemeenschap maakt het dan ook mogelijk om als bestuur, zonder hun hulp, toch ook dit jaar weer een programma te maken, waar voor iedereen plezier aan te beleven is.
Namens het bestuur van “Hummelo en Oranje”
Henk Maalderink, voorzitter
april 2005
